Hepsinin de yanıtı aynıydı: Hiçbir yerden...
Belki de bu sayede hayat devam ediyordu. Kimse, neye neden olduğunu önceden bilmediği için...Çünkü her davranışının zaman içindeki bütün sonuçlarına önceden tanıklık eden kişinin ilk tepkisi, büyük ihtimalle, durmak olurdu. Durmak ve durdurmak. Dehşet içinde. Hareket etme korkusundan kalbi durana kadar. Çünkü her hareketin nihai sonucu acıydı ve belki de, insanoğlu bunu bilse, hiç doğmazdı. Belki de daha kötüsü, bütün bunları bilse de doğmaya devam ederdi. Ne de olsa, insandı ve doğası gereği arsızdı. Doğmak için her şeyi yapardı. Gerekirse karnından çıktığı annesinin leşini doğumhanede bırakır, hatta dünyaya ikizine yapışık bile gelir, ama yine de doğardı...AZ (HG)
SENİ, ŞU DÜNYADAN GÖÇÜP GİTMEDEN ÖNCE TANIYIP OKUDUĞUM İÇİN ÇOK ŞANSLIYIM DAHİCİĞİM. GÖZYAŞLARIMI BİR HİÇ UĞRUNA DÖKTÜRMEDİĞİN İÇİN TEŞEKKÜRLER...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder