YOKLUĞUNDA

Tam 1 yıl önce 11 Ekim sabaha karşı 04:00 de seni rüyalarım dışında bir daha asla göremeyeceğimi öğrendim.Sen gideli pek bir şey değişmedi. Deroşun 1 yaş daha büyüdü, benim bir kolum kanadım yine kırık ama ayaktayım, güçlüyüm, sağlıklıyım şükür, bir aradayız hep. Kızların, torunların, eşin kenetlendik her zamanki gibi desteğiz. Emanetine çok iyi bakıyoruz. Handen evlendi. Yakışıklı ve iyi yürekli bir damadımız var, tanısan çok severdin.

Ama dünya yine kötü,insanlar yine bencil,acımasız. Yine para herkesi esir almış durumda, ülkenin halini ne sen sor ne ben söyleyeyim. Bugün örneğin, kendini evinde asan bir annenin kızları ve eşinin feryatlarına bizzat şahit oldum, kanım dondu. Anlayacağın insan denen canavarlar yine kendilerini yemekte.

Dualarım hep seninle umarım gittiğin yerde huzurlusundur. Her evladın kıymet bilmediği gibi zaman zaman kalbini kırmışlığım var. Bir buna hayıflanıyorum. Seni çok özledim. Hep kalbimdesin, özlemin çok. Her kalp kırgınlığımda göğsünü arıyorum, o zaman babama, ablalarıma veya Deroş'a sarılıyorum. Ama sen de yanımdasın biliyorum reçelim Annem..Işıklarla uyu...

NOT: Uzun zamandır yazı yayınlamadığım için okuduğum kitap ve izlediğim filmler güncel değildir. En kısa sürede eklemeleri yapacağım. Sevgiyle kalın...