HAYDEEE

"Acıyı tatmamış olmak büyük acıdır" diyor Çiçero. Hangimiz tatmadık ki? Türlü türlü acılara gark olduk. Yine de sesimizi çıkartmadık. Sessiz sedasız yaşadık, mağrur ve dingin... Bekledik hep, gelmeyecek gemiyi rıhtımda...


"Acı iyidir" dedik." Bizi besler" dedik. Çoğunlukla suçu kendimizde bulmadık. Şunu bilemedik ama, suçlu bulduklarımız da, kendini suçlamadı. O zaman nedir bu savaş, bu bekleme, bu umut...


Bilmeli ve büyümeli artık. Takıntı, tukuntulardan korkmayıp, yüzleşmeli. Çocukluğa dönmeli ve tamir etmeli... Çünkü, bütün hasar o zaman oluştu.


 Eşleri, sevgilileri, eskileri, aileyi, ötekileri, arkadaşları, dostları, kaderi, yaratanı, patronu, öğretmeni, ev sahibini, çocukları, evreni, gizli güçleri, doğayı, dünyayı, dünyayı yönetenleri, falanı, filanı rahat bırakmalı. 


Anlamalı artık, baş suçlu sendin... Sen yaptın bunları... Bu senin hayatın...Sonra, suçuna ortak ettin herkesi, suçlayacak biri olsun diye...


Madem aynalar gerçeği değil, kendi gözündeki seni yansıtır. Sen de aynaya izin ver, kendini göstersin....


Başarabilirsin artık, farkındaysan...Hata yapmaktan korkmadan, geri kalan hayatını yeniden inşa edebilirsin... Unutma, henüz iş işten geçmedi...Nefes alıyorsun ya...


 Önce bulmalısın ama,   KÜÇÜK KARA BALIK OLMAKTAN, NE ZAMAN VAZGEÇTİN?