Beynimde hayaliyle alevlenen bir ocak...
İçerim bu haldeyken herkes garip bulacak:
Başımı sükunetle taşlara vurduğumu...
Bu sükut çiğnenen bir muhabbetin yasıdır.
Bu sükut bir kömürün içerden yanmasıdır.
Bu sükut beynimdeki cinnetin potasıdır;
Görüp aldanmayınız sessizce durduğumu...
Ben de nihayet bütün bağları kıracağım;
Onu ıssız dağlara alıp kaçıracağım,
Etini bir canavar gibi ısıracağım
Ve, herkes seyredecek nasıl kudurduğumu.
SABAHATTİN ALİ
sabahattin ali değil mi, bayılırım...
YanıtlaSilEvet cnm sabahattin ali en verimli çağında dünyadan göç etmek zorunda bırakıldı.şiirlerini, öykülerini ve romanlarını okumayanlar edebiyatla ilgilenmiş sayılmazlar bence.karanlık güçlerin kurbanı oldu ne yazık ki....
YanıtlaSil