“Kendi kapımı çalıp, merdiven altına saklandım kimi geceler, komşular kimsesi yok demesinler diye."Ahmet Nadir Caner
GÜNÜN ATATÜRK SÖZÜ:
Böyle bir devirde en büyük makam, çalışkanlara ait olacaktır.
GÜNÜN ŞARKISI:
Twist in my sobriety- Tanita Tikaram
GÜNÜN DERİN SÖZÜ:
Ben de anlamıyorum, nasıl çıktı bu hikaye benden? Anneciğim gizli biri mi var benim içimde, bu hikayeyi yazdıran?
GÜNÜN ANNE SÖZÜ:
Hayır Derinciğim içinde biri yok, içindeki o şeyin adı yetenek....
GÜNÜN OLAYI:
Bedelli 30 yaş, 30 bin TL, 30 bin kredi başvurusu, 30 Banka kredi promosyonu, 30 bin mağdur, 30 köşe yazısı, 30 tartışma programı, 30 bin "acaba toplanan paralar depremzedelere ulaştı mı? 30 ay geçti de" diyen, 30 deprem, 30 şehit, 30 bin hasarlı bina, 30 bin işsiz hala, 30 bin maaşına zam bekleyen emekli, 30 gazeteci hala yargılanmadan hapiste bekleyen.......
GÜNÜN FİLMİ:
Hilary and Jackie / Paylaşılamayan Tutkular
Yönetmen: Anand Tucker
Oyuncular: Emily Watson-Rachel Griffiths,James Frain
Hilary ve Jackie çocuklukları müzik ile geçen iki kızkardeştir. Ablası Hilary'nin kendisinden daha iyi olduğunu gören Jackie, küçüklüğünden itibaren ablasını geçmek için çabalamaya başlar ve sonuçta da dünyaca ünlü bir çello virtüözü olur.Ablasına olan kıskançlık duygusunun, Jackie'e kazandırdıkları ve kaybettirdiklerini nefis oyunculuklarıyla taçlandıran, Emily Watson ve Rachel Griffiths başarılarıyla, o yılın en iyi oyuncu oscar adaylığına seçilmişlerdir.
"Bu Çello sana dünyayı verecek Jackie..Karşılığında Sen ona kendini vermelisin.."
GÜNÜN KİTABI:
Açlık- Knut Hamsun ( Varlık Yayınları )
Nobel ödüllü Norveçli yazarın bence en iyi romanıdır. Kitap; makaleler yazan bir yazarın, karşılaştığı zorluklar, çektiği sıkıntılar ve bu olumsuzluklar karşısında onurundan ve ahlaki değerlerinden taviz vermediğinin hikayesidir. Anlatımı çok etkileyicidir. İlk gençliğimde okuyup, hala etkisinden kurtulamadığım bu kitabı, şiddetle tavsiye ediyorum. Rejime başlayacaklara kitabı okurken ve bittikten uzun bir süre yemek yiyemeyecekleri garantisi verilir.
GÜNÜN YEMEĞİ:
Zeytinyağlı Kereviz ( Portakal suyunda ve patatessiz pişilirmesi önerilir. )
GÜNÜN KÖŞE YAZISI:
Gölge Kuşları-Ece Temelkuran
KENDİ gölgelerinden ibaret bir kuş sürüsü geçiyor Boğaz'ın üzerinden. Klarnet taksimi kokuyor hava. Çok uzak bir mahallede, tepelerde, tepelerin de ardında hatta, bir sobanın başında buluşan adamları görüyorum. Merhabalarından nefes buğusu çıkıyor kapıda, içeride sözlerin dumanı kalmıyor. Isınıyorlar, gülümsüyorlar birbirlerine yaklaştıkça. Birinin aklından "İnsan acaba yalnızken daha mı çok üşür?" gibi bir soru geçiyor, "Sigara?" diye soruyor sadece sobanın etrafındakilere. Havadan sudan konuşuyorlar önce. "Gözüm" diyorlar birbirlerine, "Ciğerim" diye alıyor lafı öteki. Böyle kestane kebabı gibi söz, elden ele, çok bekletmeden ve hızla çoğalırken sesler, açılıyor konu. Bir karar alacaklar bu adamlar. Canlarına nasıl tak ettiğini anlatmaya gerek duymayacak kadar birbirlerinin canlarından haberdarlar. Sobanın başında bir karar alınacak. Beceriksizce bir karar, kesin olmayan bir karar. Kesin olan tek şey bir karar alındığı. Tepelerde öyle bir şey oluyor, görüyorum.
Kendi gölgelerinden ibaret bir kuş sürüsü geçiyor İskenderiye Limanı üzerinden. Hastane önünde bekleyen gençlere polisler engel koyuyor Kahire'de. Rasha bağırıyor, "Yeter artık! Kifaya! Onun gözünü aldınız, şimdi de onu görmemizi mi engelleyeceksiniz!"
Malek'in dün Tahrir Meydanı'nda plastik mermiyle bir gözünü aldılar. Geride kalan tek
gözünü açtığında "Meydan'daki ihtiyaçları kim karşılıyor?" diye sordu. Arkadaşları gözünü kaybettiğini anlamadığını sandılar. Oysa biliyordu, ama Malek sadece ve hâlâ Tahrir'i merak ediyordu. Devrimlerini çalan ordudan gözünü alamayacaktı besbelli, devrimi geri alabilir miydi, bunun peşindeydi. Rasha, Twitter'da dün bu yüzden, ağladığı besbelli, bütün dünyaya "Domuzlar! Malek'in gözünü aldılar!" diye yazıyordu. Malek'in odasından çıktılar, nerede otursak diye konuştular. Oturdular ve konuştular. Bir karar alacaklardı. Nasıl bir karar? Tam görünmüyor buradan. Kesin olan tek şey karar alındığı. Görüyorum.
Şam'da, tepelerden adamlar bıraktılar güvercin sürülerini. Güvercin sürüleri başka sürüleri kandırmak için kırıtıyor, salınıyor, göz süzüyor havada. Halhalları var, gerdanlıkları var ve yine de kendi gölgelerinden ibaretler. Halep'te bir adam, hapishaneye girip çıkmış bıyıklarını buruyor. Kahroluyor adam bir yandan, bir yandan birilerini bekliyor evinde. Arap Ligi'nin kararı bir yanda, bir yanda Esad rejimi... "Böyle olmamalıydı" diyor adam, bıyıkları da aynı fikirde. Kapı çalınıyor. İki kere. Sonra bir kere daha. Adam kapıyı açıyor. Gelenlerin bıyıkları da girmiş çıkmış hapse. Bıyıklar karşılıklı bir şeyler mırıldanıyor. Oturuluyor. Birazdan karar verilecek. Nedir? Bilemiyorum. Ama görüyorum, karar veriyorlar.
Tahran tepelerindeki kuşlar, rahatlıkla geçmiş olabilirler Kudüs'-den. O yüzden kendi gölgelerinden ibaret olabilirler. Gölge gibi dalgın, kederli. O topraklar boyunca eğer bir savaş çıkarsa ölmeye gidecek binlerce genç adamı görmüş olmalılar. Hiç düşünmeden, o anda. Ortadoğu'nun tozu kadar kıymetsiz hayatlarından bombalar yaratacak, kendileri gibi genç adamları öldürecek bombalar olabilecek genç adamlar... Bütün o küçük, toz rengindeki evlerdeki, kimsenin adını bilmediği adamların tek tek ve tek başlarına karar alışlarını görmüş olmalı bu kuşlar. Sonsuz sayıda ölüm imkânıyla yüklü kanatları, ağırlaşıyorlar. Gazze yayılıyor topraklara, görüyorlar. Her yer Gazze olabilir bir günde. Dünyanın sonrası olmaz, öyle. Tahran'da birileri bir sobanın başında karar alıyor işte. Kum'da, Necef'te, Felluce'de, Beyrut'ta... Sobalarının başında, toz zerresi gibi insanlar, insanlığın kör bakan gözlerine doluşmak için kararlar alıyorlar.
İnsanlık, yarın yokmuş gibi koşuyor tarihin karanlık bir sayfasına...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder