Yazılan yazılar, söylenen sözler ne kadar anlamsız hangimiz için? Artık anlamını yitiren didişmeler, hangimize hiçbir şey ifade etmiyor. Başardık mı?
Bir arkadaşım başaramadığını, ama ümit ettiğini yazdı mesaj kutuma. Özlediğini, bilemediğini yazdı. Bu duygularını ne hafifletir ben de bilemiyorum. O bilmiyorsa ben nereden bilebilirim ki..
Ama gördüğüm bir şey var. Bunca şarkıya, kitaba, filme bakıldığında; gidenler ve geriye kalanlar..İstisnalar dışında, bir şekilde yürütmeyi başaran ve küllerinden yeniden doğan kahramanlar...
Giden de acı çekmez mi sanırsınız? Kızgınlıklar bitince acı dinmiştir. Önce ona kızarsın, sonra kendine ve bir daha ona ve kendine. Bu böyle yeni filizlere dek sürer.
Bir de istemeden gidenler var, göçüp gidenler bilinmez diyarlara. Sessiz Gemiye binip gidenler...
En azından bir yerlerde, bir zaman dilimini beraber nefes aldık dediklerimizin yaşadığını bilmek acıyı hafifletmeli. Sessiz Gemiden haber beklememeye şükretmeli.
Zararda olmayanlar sabırlı olanlardır. Sabır şahanedir. İnsanı terbiye eder, adam eder, büyütür.
Acıyı, işkenceyi, tecavüzü, mahkumiyeti, türlü hastalıkları yaşayanlar nefes alıyorlarsa sabır olduklarındandır.
Duruma alışmaktan bahsetmiyorum. Dünyanın en zor işi kürek mahkumluğudur. Ona da 28. gün alışılır.Alışmak gibi kötü bir huyu var insanoğlunun. "Yanlızlığa da alışır bedenim" gibi şarkıları dinleyerek düzelmez bu durum. Hep kürek mahkumu olmaya devam edersin.
SABREDERKEN HEDEF KOYARSAN, KÜREK MAHKUMLARININ ŞEFİ OLMAYA, İŞTE O ZAMAN BAŞARIRSIN...Mutlu olanlar, hedefleri için üretenler ve bunun yanına sevgiyi koyanlardır...
ŞEFLERİN ŞEFİ OLMAYA...........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder